Obama maskeert rampkoers

Verkiezingsposter in Iowa van de Tea Party. Elke vergelijking met Hitler is misplaatst maar de overeenkomst tussen Obama en Hitler is dat zij beide democratisch zijn gekozen na een diepe economische crisis (1929 en 2008) en beide leiders presenteerden zich als een verlosser. Hitler loodste zijn rijk en volk binnen twaalf jaar naar de zelfvernietiging. Veel Amerikanen vinden dat Obama hetzelfde doet. Een vergelijking met de in het buitenland populaire Michail Gorbatsjov is meer toepasselijk omdat ook Gorbatsjov nog de hoop had dat hij de Sovjet-Unie kon redden.

De economie van de VS draait een stuk beter dan die van Europa. De Amerikaanse economie groeide afgelopen kwartaal met 4 % (ten opzichte van een jaar geleden). De werkloosheid was in november 2014 gedaald naar 5,8 % en het aantal vacatures is het hoogst sinds 2001. De Amerikaanse minister van Financiën Jack Lew zei in oktober 2014 dat de Amerikaanse economie “zich sterk beweegt in de goede richting”. Europa steekt hier magertjes bij af. In de Europese Unie ligt de economische groei onder de 1 % en de werkeloosheid blijft met 11 % hoog.

Het is verbazingwekkend dat president Obama met deze mooie rapportcijfers niet is beloond bij de Amerikaanse congresverkiezingen van 4 november 2014. De Democraten verloren niet alleen de meerderheid in de Senaat maar de Republikeinen verstevigden ook hun grip op het Huis van Afgevaardigden.Ze hebben daar nu de grootste meerderheid sinds de regering van Harry Truman, die in 1945 aantrad. Het verlies is niet te begrijpen omdat een goedlopende economie altijd wordt beloond door de kiezers. Of gaat het niet zo goed?

Bij de rooskleurige cijfers zijn er kanttekeningen te plaatsen. Het aantal werkenden onder de beroepsbevolking is sinds 2000 gedaald van 67 % naar onder de 64 % in 2012. De participatiegraad is de afgelopen 30 jaar nog nooit zo laag geweest. De economie draait feitelijk zo slecht dat veel Amerikanen het zoeken naar werk hebben opgeven en niet meer als werkeloos geregistreerd staan.

Er is meer aan de hand. Al jarenlang melden klokkenluiders dat er wordt gesjoemeld met de werkloosheidscijfers. Medewerkers van het Amerikaanse bureau voor de statistiek vertellen dat zij in opdracht van hun hoger geplaatsten de cijfers manipuleerden. Al in 2010 werden de cijfers verdraaid om zo de herverkiezing van Obama in 2012 te kunnen verzekeren. Oud- General Electric topman Jack Welch beschuldigde vorig jaar de regering Obama van gerommel met de cijfers. En de Amerikaanse financiële nieuwswebsite Zero Hedge beweerde dat het werkloosheidscijfer kunstmatig laag werd gehouden in de aanloop naar de Amerikaanse verkiezingen van 4 november; het reële cijfer zou in de buurt van de 11 % liggen.

Ook de inflatiecijfers worden met rekenkundige trucs kunstmatig laag gehouden. De hoogte van de inflatie bepaalt de prijscompensatie voor de lonen, pensioenen en uitkeringen en door de vervalsing dalen al jaren lang de reële lonen in Amerika. Op een gegeven moment gaan de mensen dat in hun portemonnee merken, geven ze minder geld uit, stagneert de economie en geloven ze hun overheid niet meer.

Het bedrog begon al tijdens Bush en Obama kon alleen maar hopen dat de economie echt zou aantrekken, wat niet gebeurde. Inmiddels is de regering Obama verstrikt geraakt in een stapeling van leugens. De laatste verdraaiing is de verschuiving van de kosten voor Research & Development welke niet meer als bedrijfsuitgaven maar als investeringen worden beschouwd; een papieren truc waarmee de economie een virtuele impuls krijgt. De financiële markten zijn niet blind voor deze trucs maar ze luisteren ook naar alle autoriteiten die het naderde onheil blijven bezweren en naar alle niet-onafhankelijke experts die zijn gecorrumpeerd door het systeem waar zij hun geld mee verdienen. Bijna alle onafhankelijke experts voorspellen dat het systeem op instorten staat door de exponentieel oplopende staatsschuld.

De staatsschuld is tussen 1980 en 2014 gestegen van 30% van het bruto nationaal product naar 114%. Dit getal is nog geflatteerd; als alle garanties voor de huizenmarkt, spaartegoeden, leningen enzovoort worden meegenomen komt het percentage op 450%. En volgens economieprofessor J. Kotlikoff – die tevens economisch adviseur was onder de regering Reagan – is de totale Amerikaanse schuld nog veel groter. Wanneer men alle beloofde verplichtingen en verwachte inkomsten verdisconteert komt er een tekort uit van $222 biljoen dollar. Dat is bijna het twintigvoudige van de officiële staatsschuld die in de vorm van staatsobligaties is uitgeschreven. Amerika kan doorgaan met het leven op de pof zolang er nog voldoende vertrouwen is dat Amerika zijn schulden gaat terugbetalen. Zolang grote netto exporteurs zoals China en Duitsland dollars accepteren voor hun geleverde goederen kan Amerika blijven lenen.

Amerika gaat de schulden nooit terug betalen tegen de huidige waarde om de simpele reden dat dit onmogelijk is. De enige uitweg is geldontwaarding: door inflatie verdampen de schulden als sneeuw voor de zon. De Amerikaanse federale bank (Fed) heeft door vele maatregelen grote hoeveelheden geld geïnjecteerd. Sinds 2008 is de geldhoeveelheid geld in de VS met 300% toegenomen zonder de opgelopen staatsschuld meegerekend.

Vooralsnog blijft de inflatie uit. Veel westerse landen hebben eerder te maken met deflatie dan met inflatie. Dit komt omdat de reële economie nog steeds in recessie (of bijna-recessie) verkeert en veel geld in reserve wordt gehouden door banken. In de slecht draaiende economie en met een extreem lage rente op sparen, zocht al het nieuwe geld een weg naar een goed rendement met een laag risico; het werd geparkeerd in aandelen en staatsobligaties. De Fed heeft 2388 miljard dollar aan Amerikaanse staatsobligaties (met vers geprint geld) aangekocht en mede door deze kunstmatige vraag daalde de rente van Amerikaans schuldpapier naar een historisch laagterecord. Op deze manier kon de Amerikaanse overheid goedkoop geld blijven lenen en om hiermee de lopende overheidsuitgaven te kunnen betalen.

Maar nu is het stuwmeer met nieuw geld vol. Een nog lagere rente is praktisch onmogelijk en dus kan de rente alleen maar omhoog gaan en wanneer dat gebeurt, daalt de waarde het schuldpapier hetgeen betekent dat biljoenen dollars aan uitgeleend geld gaan verdampen. De financiële experts maken steeds rekensommetjes en er komt een moment dat de beleggers zenuwachtig worden en dan kan de kleinste vonk een kettingreactie veroorzaken waarna iedereen massaal zijn staatsobligaties gaat verkopen wat zal leiden tot een crash.

De Fed en de regering Obama rekken de executiedatum. Ze blijven leugens verkondigen over een aantrekkende Amerikaanse economie. Als we de cijfers moeten geloven, groeide de Amerikaanse economie in de eerste helft van 2014 nominaal met $233 miljard. Maar om die groei te realiseren, verhoogden overheid, burgers en bedrijven samen hun schuldsaldo met maar liefst $853 miljard. Dat is $3,60 lenen voor $1 economische groei. Zelfs met de gefingeerde cijfers is het duidelijk dat de VS alleen economische groei realiseert door steeds meer schulden te maken. Amerika leeft op de vergroting van schulden en is volledig afhankelijk van het vertrouwen in de Amerikaanse staatsobligaties. De Fed overweegt zelfs een boete in te stellen wanneer beleggers besluiten om hun waardeloze Amerikaanse staatsobligaties te dumpen. Het past allemaal in de gecreëerde illusie dat de Amerikaanse economie loopt als een trein en dat de Amerikanen tot in de hemel geld kunnen blijven lenen.

De lage olieprijs is de echte graadmeter van de terugvallende wereldeconomie. Tel hierbij op dat Duitsland in een recessie is beland en dat de groei in de opkomende economieën stagneert. Ik voorspel dat Amerika binnen twee jaar tegen de ijsberg vaart. Tegelijkertijd zal ook het dollarsysteem in elkaar storten want de Amerikaanse staatsobligatie is de kern van het systeem met de dollar als wereldreservemunt. De dollar wordt dan waardeloos en de staten, banken, verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen, bedrijven en particulieren moeten dan biljoenen Amerikaanse dollars als verlies afboeken. Het moment van de ‘moeder aller bubbels’ is niet precies te bepalen. Maar hoe langer het duurt, hoe harder de val naar beneden zal zijn.

De aanslagen van 11 september 2001 waren het begin van het einde. Na het instorten van het World Trade Center in New York begon president Bush jr. aan twee geldverslindende oorlogen in Irak en Afghanistan en besloot hij de economische dip anticyclus bij te sturen door het vrijgeven van de regulering van kredietverstrekking. Het gevolg was kredietcrisis in 2008. Toen Barack Obama in 2009 aan de macht kwam was het systeem al zo verrot dat een zachte landing niet meer mogelijk was. Even had de wereld de hoop dat de charismatische man met de slogan ‘Yes we can’ de puinhopen van Bush zou opruimen. Maar Obama kon de financiële problemen alleen maar vooruitschuiven met financiële garanties van de overheid en het aangaan van nog veel meer schulden waardoor de Verenigde Staten – net als de Sovjet-Unie in 1991 – zullen imploderen. Het tragische is dat Obama de geschiedenis in zal gaan als de eerste zwarte president die Amerika met leugens naar de afgrond bracht.

En een cadeautje voor de volgende president: de onbetaalbare stijging van de overheidsuitgaven als gevolg van de kosten voor Obamacare welke is ingeschat 1,5 biljoen dollar in 2023 (circa 10 % van het bruto binnenlands product).