Na het einde van de Koude Oorlog sprak de Amerikaanse president Bush sr. in een toespraak tot het Congres over een Nieuwe Wereldorde. Hoewel Bush nogal vaag was over hoe hij dit voor zich zag, was er de verwachting dat alle landen zich snel zouden ontwikkelen tot democratische rechtsstaten met een kapitalistisch systeem. De filosoof Fukuyama sprak in dit verband zelfs over het einde van de geschiedenis. Kleine conflicten zouden blijven bestaan, maar onvermijdelijk zou de hele wereld door de globalisering samenvloeien tot één wereldcultuur met uiteindelijk één wereldregering waarbij de VS de rol van politiemacht uitoefent.

In de jaren negentig kreeg de wereld een adrenalineshot door het neoliberalisme en de globalisering. In de Eerste Golfoorlog toonde Amerika zich oppermachtig, de hereniging van Duitsland was een feest. De Joegoslavische Burgeroorlog was een stuiptrekking van het oude denken. Zowel de navo als de EU breidden sterk uit naar het oosten.

Binnen de Pax Americana kwam er ruimte voor een schoner milieu en klimaatbeleid, de aanpak van armoede in de wereld, tolerantie voor vreemdelingen en niet-westerse waarden (multiculturele samenleving), diversiteit en de emancipatie van minderheden. Rond de millenniumwisseling geloofden velen dat we op de drempel stonden van een stabiel paradijs.

Maar het sprookje eindigt in 2000 toen presidentskandidaat Bush jr. maar nipt won van Al Gore. Sindsdien is de bevolking van Amerika steeds meer verdeeld geraakt tussen nationalisten en globalisten. In hetzelfde jaar werd Poetin president van Rusland. Zijn doel is de restauratie van de macht van Rusland. Poetin liet bommen ontploffen in woontorens in Moskou om de bevolking angst aan te jagen voor moslimterroristen uit Tsjetsjenië. De regering Bush deed iets soortgelijks bij het opblazen het de WTC-torens op 11 september 2001 om oorlogen te rechtvaardigen tegen verzonnen vijanden (moslimterroristen, Irak). Tevens liet Bush de teugels van het financiële systeem vrij wat zou leiden tot de bankencrisis van 2008. Poetin heeft met enig succes de oude luister van de Sovjettijd hersteld, terwijl Amerika zijn rol als politiemacht niet meer waar kan of wil maken. Trump kiest nu zelfs voor protectionisme en het eigenbelang van Amerika.

In dit Leeuwtijdperk krijgt de Nieuwe Wereldorde langzaam vorm met een verstandhouding tussen Oost en West. De oude tegenstelling – kapitalisme vs communisme – vloeit in elkaar (Leeuw staat voor het huwelijk). China heeft de rol van Rusland – als uitdrager van het communisme – overgenomen. Door de bevruchting van de oude tegenstelling wordt het Westen meer communistisch en het Oosten meer kapitalistisch. Binnen deze twee machtsblokken zullen het communisme en kapitalisme verstrengeld raken. Hierdoor zullen de tegenpolen China en Amerika meer op elkaar gaan lijken. Het zoeken naar het machtsevenwicht tussen deze twee kampen zal de tijdgeest tot en met het Schorpioentijdperk bepalen.

Kapitalisme brengt voorspoed in China

In 1949 wonnen de communisten onder leiding van Mao Zedong de Chinese Burgeroorlog en werd het land communistisch. Na de dood van Mao zetten de Chinezen in 1978 hun deuren open voor het kapitalisme waarbij de absolute macht bleef bij de communistische partij. Veertig jaar na de introductie van het marktsocialisme is China de tweede economie van de wereld. De ambitie is om in 2049 – het jaar van de honderdste verjaardag van de Volksrepubliek – leider te zijn van de wereld. Dankzij de omarming van (delen van) het kapitalisme wordt China een wereldmacht.

Communisme redt de Amerikanen

Aan de andere kant van de wereld sluipt het communisme via de achterdeur Amerika binnen. Dit gaat van onderop en van bovenaf. Van onderop is er protest tegen de onderdrukking van minderheden in de ruimste betekenis van het woord. Deze protestbeweging sympathiseert met het communisme. De vijanden zijn de politie die discrimineert en de blanke mannen die profiteren van hun ‘aangeboren’ privileges. De tegenstanders van de Social justice warriors spreken over cultuurmarxisme: de blanke westerse cultuur moet revolutionair worden omvergeworpen voor de oprichting van de rechtvaardige heilstaat.

Van bovenop wordt de democratie in Amerika langzaam uitgehold doordat machtige lobbygroepen (wapenindustrie, olie-industrie, banken) invloed bij de presidentskandidaten ‘kopen’. De elite krijgt het steeds meer voor het zeggen. Dit proces is al langer gaande en het versnelt met Trump (hoewel Trump eigenlijk niet tot de elite behoort). De Amerikaanse minister van justitie William Barr vindt dat de regering één geheel is. Dit ‘unitarisme’ houdt volgens hem in dat het politie- en justitieapparaat van hem zijn en aan hem moeten gehoorzamen. Op wie de FBI jaagt of wie het OM vervolgt moet worden bepaald door Trump en Barr. Wat vroeger gescheiden was (verkiezingscampagne, regering, volksvertegenwoordiging) is bij Trump een eenheid. Amerika glijdt langzaam af naar een oligarchie, waarbij het steeds minder verschilt van Rusland of China.

Waar in China de communistische partij alle politieke protesten hard onderdrukt, profiteert de oligarchie in Amerika juist van de politieke verdeeldheid onder het Amerikaanse volk. Een verdeeld volk kan namelijk geen vuist maken tegen haar machthebbers. Wel zullen de dictatoriale machthebbers het volk in een constante toestand van angst moeten gijzelen. Een angstig volk gaat achter haar leiders staan.

Europa kan profiteren

Tussen de twee reuzen Amerika en China neemt Europa een tweeslachtige positie in. Na de Brexit lijkt de Europese Unie verzwakt. Het oplaaiende nationalisme en populisme verzwakken de Unie. Maar zonder de Britten kunnen de Fransen en Duitsers nu eindelijk grote stappen nemen richting een federaal Europa. Nu Amerika zich terugtrekt in de geopolitiek en zolang China in stilte nog bouwt aan zijn (militaire) macht, kan Europa in dit Leeuwtijdperk nog een keer de hoofdrol spelen in het uitzetten van de lijnen van de Nieuwe Wereldorde.