Minderheid in eigen land

Burgemeester Ed van Thijn balt zijn vuist (black power-groet). 1984: zijn finest hour in de anti-apartheidstrijd.

Het boek ‘Minderheid in eigen land’ uit 2015 van Martin Bosma stond lange tijd op mijn to-do lijst en vorig jaar wilde ik het lenen in de bibliotheek maar het was onvindbaar. Nadat het boek was opgespoord begon ik met enige aarzeling aan de 500 bladzijden. Wat moest ik verwachten van de ideoloog van de PVV, een partij met een A4’tje als verkiezingsprogramma?

Martin Bosma rekent af met progressief Nederland die de vrijheidsstrijd van het ANC in Zuid-Afrika onvoorwaardelijk steunde. Bosma onthoudt zich van rechts-extremistische retoriek, hij ondersteunt zijn betoog met de feiten die met meer dan 2000 voetnoten controleerbaar zijn. Volgens critici zouden sommige beweringen niet juist zijn hoewel ex-minister Jan Pronk (PvdA) geen onjuistheden heeft kunnen vinden in het boek. Wel vindt Pronk dat Bosma de geschiedenis eenzijdig beschrijft vanuit het blanke perspectief en dat ben ik met hem eens, maar juist deze invalshoek laat tot mijn verrassing een verhelderend licht op deze zaak schijnen.

Blanken in Zuid-Afrika … dat zijn racisten die onder druk van de wereld in 1991 de apartheid hebben afgeschaft, en het Afrikaans Nationaal Congres (ANC) is de organisatie van zwarte vrijheidsstrijders die onder leiding van de held Nelson Mandela het multiculturele paradijs zou stichten. In mijn jeugd ben ik gehersenspoeld met deze mythe en Bosma heeft mij de ogen geopend.

Bosma is duidelijk over de apartheid: die was en is fout. Maar de wereld is grijs en apartheid moet in het licht worden gezien van een staartje van het kolonialisme en het kon blijven gedijen in het vuur van de Koude Oorlog. Maar net zoals de Europeanen als eersten de slavernij afschaften, zo was het apartheidsregime al in de jaren tachtig bezig met de ontmanteling van het gehate systeem. Het ANC heeft de strijd niet gewonnen, de blanken hebben de zwarten en kleurlingen gelijke rechten gegeven. Het regime was al in 1984 bereid om Mandela vrij te laten onder voorwaarde dat hij het geweld afzwoer: dat weigerde de grote verzoener.

Het blanke apartheidsregime heeft volgens Bosma 200 tot 300 doden in de boeken staan. Met de afstand die we nu kunnen nemen moeten we vaststellen dat de repressie mild was. Onder de apartheid was de rechtsstaat volwaardig, ook voor zwarten en kleurlingen. Verder was het leven naar Afrikaanse begrippen redelijk goed. Zuid-Afrika was de sterkste economie van Zwart-Afrika en daar profiteerden ook veel zwarten van. Het apartheidsregime lukte het om de schoolprestaties van de zwarten spectaculair te verbeteren, verder was de gezondheidszorg op hoog niveau, de infrastructuur was op orde, de corruptie was onder de calvinistische ambtsdragers laag, Zuid-Afrika produceerde vijf keer meer voedsel dan de binnenlandse consumptie. Het Zuid-Afrikaanse leger was het sterkste van Afrika. Toen in 1994 president De Klerk het stokje overdroeg aan Mandela was Zuid-Afrika op veel gebieden een eerstewereldland. De verwachting was dat dit welvarende land zou opbloeien tot een multicultureel paradijs.

Dat het land zou afzakken naar een derdewereldland was toen al te voorzien. Het ANC was een door en door criminele en uiterst gewelddadige organisatie die tijdens de Koude Oorlog werd gefinancierd, gesteund en getraind door Oost-Duitsland en de Sovjetunie. Tegelijk speelde het ANC in Westen de rol van de vrijheidsstrijder en zodoende wist het de steun te krijgen van de westerse landen met name Zweden en Nederland. Tijdens haar vuile oorlog heeft het ANC ruim 20.000 doden op haar geweten, veel slachtoffers waren zwarte aanhangers van Inkatha die samenwerkten met het apartheidsregime. Het ANC was communistisch in de stalinistische lijn, het had martelkampen, pleegde afschuwelijke autobandmoorden, de leiders verrijkten zich met drugs en maffiapraktijken en de organisatie was verboden voor blanken: racistisch dus. Het ANC had in het begin van de jaren tachtig slechts 2000 leden en mede door de miljoenensteun van Nederland kon de boevenclub de macht in 1994 overnemen.

Zo’n beetje de hele Nederlandse elite met de PvdA aan de leiding bejubelde de vrijheidsstrijd. Onvoorwaardelijk. Van Freek de Jonge tot Jan Pronk, van Paul Witteman tot Jeroen Krabbé. Het extreme geweld werd aangejaagd door Radio Freedom - gesteund door Maartje van Weegen en Pia Dijkstra. Nederlandse kerken en vakbonden gireerden in alle naïviteit grote bedragen naar de criminele zakkenvullers, miljoenen guldens aan belastinggeld werd overgemaakt, de Nederlandse publieke omroep stelde middelen ter beschikking, universiteiten gaven eredoctoraten aan terroristen. De strijd werd versimpeld tot goed versus kwaad. Wie niet voor het ANC was, werd veroordeeld tot racist. Loe de Jong, PvdA-lid en directeur van het Riod, vond het liquideren van verraders door het ANC logisch, dat deed het verzet in de Tweede Wereldoorlog toch ook? Met deze uitspraak vloog de gerenommeerd historicus volledig uit de bocht. De Nederlandse journalist Klaas de Jonge – opgeleid door de Stasi – smokkelt in 1984 bommen voor het ANC. Hij belandde in de gevangenis en deze terrorist werd de linkse martelaar. Iedereen die nuance inbracht of enig begrip toonde voor de apartheid werd aan de schandpaal genageld. De critici zouden gelijk krijgen.

Na de machtsovername in 1994 werd Zuid-Afrika de facto een eenpartijstaat onder leiding van het ANC. Sindsdien loopt alles in het honderd door een totaal incapabel bestuur. De ANC-leiders roven de staatskas leeg. Dure baantjes worden weggegeven aan zwart stemvee. Aids werd lange tijd ontkent met 365.000 doden tot gevolg. ANC-leiders vertrouwen meer op de voodookunsten van de toverdokters dan op hiv-remmers. Criminaliteit en corruptie zijn geëxplodeerd. Analfabetisme heeft weer de kop opgestoken, het onderwijs is het slechtste ter wereld, de moordcijfers zijn schrikbarend. Het leger is niet meer in staat om het land te verdedigen. Het land stevent af op Zimbabwe 2.0.

Kritiek wordt steevast weggewuifd: alle huidige ellende is het gevolg van de oude apartheid en 350 jaar blanke overheersing. Alles is de schuld van de blanken en die moeten boeten. In het Nieuwe Zuid-Afrika is er geen plaats meer voor de Afrikaners (=Nederlandstalige blanken). De inheemse cultuur van de Afrikaners wordt moedwillig vernietigd. Blanke boeren wordt hun land onteigend met verwilderde akkers als resultaat en een dramatische terugloop van de voedselproductie. Onder ANC-bewind zijn er zeven keer meer rassenwetten dan ten tijde van de oude apartheid. Rassenwetten uit de jaren zeventig worden opgepoetst en nu ingezet tegen de blanken. Alleen de  zwarten en kleurlingen worden bevoorrecht met als gevolg dat de gekwalificeerde blanken plaats moeten maken voor vaak laaggeschoolde zwarten, bij de politie zitten nu veel analfabeten. Een kansarme blanke onderklasse heeft geen enkel perspectief, meer dan 800.000 hoogopgeleide blanken hebben het land verlaten en de overgebleven blanke middenklasse is gevlucht in ommuurde beveiligde gemeenschappen. Zij houden het land nog draaiende en moeten het overgrote deel van de inkomstenbelasting ophoesten. Met recht kan men spreken van een nieuwe apartheid; dit keer worden de blanken gediscrimineerd.

De Afrikaners vrezen voor een genocide die feitelijk al begonnen lijkt te zijn. Meer dan 1500 blanken zijn de afgelopen jaren op gruwelijke wijze vermoord; het is geen roofmoord maar pure haat en vaak zijn de daders te jong om de oude apartheid te hebben meegemaakt. De politie houdt zich afzijdig en de ANC-leiders moedigen de moorden zelfs aan. Het strijdlied Sciet de Boer [vermoord de blanken] is weer populair, ook onder president Zuma. In 2007 zei U2-zanger Bono op de ANC-radio dat hij het een prachtig lied vindt.

De Afrikaners hebben het land opgebouwd, massaal nieuwkomers binnengelaten en zijn als dank tot een machteloze minderheid gereduceerd. Een economisch succesvolle minderheid, weliswaar, maar een die louter afgunst oproept en door geweld wordt geteisterd.

Nelson Mandela was als president in het Nieuwe Zuid-Afrika niet meer dan een marionet. De man had twee gezichten. Bosma beschrijft hem als een meedogenloze terrorist. In zijn ANC-tijd noemde Madiba de communistische revoluties in de Sovjetunie en China 'overwinningen van het socialisme'. Ook Albanië, Noord-Korea en Noord-Vietnam zag Mandela als voorbeelden van 'succesvol socialisme'. Hij maakte zich sterk om de weduwe van oud-DDR-leider Honecker van een pensioen te voorzien. Hoezo een heilige? Eerder een opportunist die zich liet huldigen als de knuffelneger van het Westen. ANC-politici waaronder Mandela hielden er altijd twee speeches op na: één in het Xhosa voor de eigen stam, vol met geweld, kogels en verheerlijking van het communisme, en de ander in het Engels, voor de buitenwereld, met een verhullende verzoenende taal. Ed van Thijn bejubelt Mandela nog steeds als “dé man van de twintigste eeuw [die] door meneer Bosma wordt afgeschilderd als een misdadiger en een terrorist.” Het PvdA-kopstuk in ruste is er nog steeds trots op dat hij “het ANC een handje heeft kunnen helpen en door die steun de omwenteling in Zuid-Afrika heeft bevorderd.” Ik vond de oud-burgervader van Amsterdam altijd al een mafklapper. De beste man heeft niet in de gaten dat hij door het ANC is gebruikt als een ‘nuttige idioot’, een uitspraak van Lenin die nu wordt gebruikt voor westerlingen die dwepen met totalitaire regimes zoals die van het communisme.

Wat zegt de grondlegger van de Nederlandse anti-apartheidsbeweging Berend Schuitema over het multiculturele paradijs? Hij woont berooid in Zuid-Afrika bij een opvanghuis van aidswezen. Schuitema: “Het ANC kan helemaal niets. Het is één grote mislukking.” Volgens Schuitema verlangen veel zwarten zelfs terug naar de tijd van de apartheid en achteraf gezien ziet hij voordelen in de Pasjeswet, die de steden behoedden voor criminaliteit. Schuitema wil weg uit Zuid-Afrika, weg van het resultaat van zijn idealisme.

Nu we na twee decennia de trieste balans kunnen opmaken van het ANC-wanbestuur, moeten we concluderen dat de Nederlandse elite aan de verkeerde kant stond van de geschiedenis. Trekt iemand het boetekleed aan? Nee, progressief Nederland kijkt weg. Sommigen vragen zich zelfs af waarom er überhaupt blanken (mogen) wonen in Zuid-Afrika. Dezelfde mensen zullen waarschijnlijk niet vragen waarom hier Turken wonen. Minister Ploumen (PvdA) ontkende op Kamervragen van Bosma dat de blanken in Zuid-Afrika door de overheid stelselmatig worden gediscrimineerd. Volgens Ploumen zijn de nieuwe rassenwetten er om de zwarten een eerlijke kans te geven, maar feitelijk is het keihard racisme. Hoe is het mogelijk, vraag ik me af, dat de intellectuele elite de oude apartheid gelijkstelde aan het naziregime terwijl het muisstil blijft bij apartheid 2.0? Hoe is het mogelijk dat de maffiose ANC die het land schaamteloos heeft veranderd in een bananenrepubliek, nog steeds een zusterpartij is van de PvdA? Nederland is er mede verantwoordelijk voor dat in Zuid-Afrika een racistische totalitaire partij de macht heeft gegrepen. De Nederlandse elite is er ingestonken en Van Thijn is er nog trots op ook. Onbegrijpelijk!

Het heeft alles te maken met een diepgewortelde zelfhaat. Links haat ons blanken. De witte man is schuldig aan zo’n beetje alles. Armoede in de wereld, milieuvervuiling, seksisme, racisme, ongelijkheid, oorlog, alles. Ook in ons land. Dat Marokkanen hoog scoren in criminaliteitscijfers is onze schuld, hoor ik mijn linkse vrienden nog zeggen. Links praat de blanke man een schuldgevoel aan en de zwarten worden op het schild geheven als onze slachtoffers en nu moeten wij boeten. De ‘weg met ons’-mentaliteit is een syndroom. Vanwege de irrationele overtuigingen en emoties van linksdenkenden spreekt de Amerikaanse top-psychiater Lyle Rossiter van een psychologische stoornis.

Tuurlijk was apartheid fout maar om dan meteen onze bloedbroeders te verguizen als nazi’s is ronduit hypocriet als je bedenkt wat wij hebben uitgespookt in Indonesië. We zijn toch familie van onze nazaten in Zuid-Afrika? Het Afrikaans is verwant met onze taal. Wij delen dezelfde normen en waarden, hun cultuur is onze cultuur. Onze enige volksplanting werd door premier Drees liefelijk onze ‘volwassen dochter’ genoemd. Maar omdat een groot deel van de Nederlandse elite zich schuldig voelt voor het koloniale verleden en de Holocaust, was er een zondebok nodig om zich tegen af te kunnen zetten: het apartheidsregime werd gelijkgesteld aan nazi-Duitsland. Absoluut krankzinnig.

Er is de kwestie wie de eerste bewoners waren van Zuid-Afrika. In de zeventiende eeuw trokken de Hollandse kolonisten naar de Kaap en vandaar trokken ze opgejaagd door de Engelsen tijdens de Grote Trek naar het binnenland dat toen op wat nomaden na onbewoond was. De nomaden hadden geen technieken om in de winter op het Hogeland te verblijven. De blanke Boeren zijn de eerste sedentaire bewoners van het Hogeland. Dus de blanken zijn de autochtonen en de Zoeloes kwamen vervolgens af op de werkgelegenheid die de blanke boerderijen boden. Het ANC draait het nu om en claimen dat zij het recht hebben op het land. Genocide dreigt.

Het schuldgevoel werkt verlammend voor iedereen. En dus wordt het tijd om een ander 'fout' verhaal over kolonialisme op te poetsen. West-Afrika was voordat de Europeanen verschenen al vanaf de zestiende eeuw een overbevolkte en ontwrichte samenleving met stammenoorlogen, duivelskunstenarij, gebroken gezinnen, verkrachtingen, ziektes, terugkerende hongersnoden en kannibalisme. Een derde van de bevolking was slaaf. Zwart-Afrika kende geen kalender of schrift, geen gebouwen met meer dan twee verdiepingen, geen zeevaart en het wiel was nog niet uitgevonden. Het koloniale bestuur bracht de beschaving met stabiliteit, moderne landbouw, superieure westerse gezondheidszorg, scholen, infrastructuur, goed bestuur, ambtenarenapparaat, rechtbanken en het christendom. De kolonies werden in de jaren zestig van de vorige eeuw in een fatsoenlijke staat overgedragen. De rest van het verhaal is bekend … miljarden aan ontwikkelingshulp zijn in rook op gegaan en alles zou onze schuld zijn.

Wat is de moraal? Links idealisme is gevaarlijk. Tijdens de Koude Oorlog sympathiseerde Links met het communisme en de teller van het aantal doden onder een rood bewind staat op 100 miljoen. Communisten hebben totale minachting voor burgers. Er bestaat geen enkele succesvolle communistische staat: Cuba, Cambodia, Vietnam, Noord-Korea, Maoïstisch China, de Sovjetunie. De chaos in Venezuela onder Chávez en Maduro is geen uitwas van het socialisme: het is het gevolg van socialisme. Ook het ANC gelooft nog steeds in een communistische heilstaat.

Natuurlijk hebben de Verenigde Staten her en der ook vuile spelletjes gespeeld maar de rechtse ideologie heeft bij lange na geen 100 miljoen doden veroorzaakt. Sterker nog: het kapitalisme is het enige systeem dan 9 miljard mensen kan voeden. Ik zie een duidelijk verband met Zuid-Afrika. Rechts apartheidsregime = 250 doden, rood ANC-terreur = 20.000 doden. Rechts apartheidsregime = vooruitgang, communistisch ANC = ontwrichting.

Na het einde van de Koude Oorlog koestert links een nieuw ideaal: de multiculturele samenleving. Maar laat het boek van Bosma een waarschuwing zijn: het is een fabeltje. Kijk overal om je heen. Multiculturele staten zijn berucht om burgeroorlogen, geweld, criminaliteit, onderdrukking en ongelijkheid: bv. Verenigde Staten, Rusland, Turkije, Libanon, Egypte, Oekraïne, India, Israël/Palestina en nog vele andere landen. Staten met een overheersende monocultuur kennen weinig criminaliteit, hebben een grote inkomensgelijkheid, een grote solidariteit en de bevolking heeft een groot vertrouwen in de overheid: bv. Japan, Australië. 500 jaar geschiedenis heeft aangetoond dat Europeanen, Joden, moslims en zwarten niet vreedzaam en op basis van gelijkheid in één land kunnen samenleven. Ik kan geen enkel argument verzinnen waarom dat de komende eeuw anders zou worden. Dit klinkt cynisch maar ik laat me niet meer verleiden tot een nieuwe linkse leugen.

Nederland was een vredige monocultuur maar nu onze straten steeds kleurrijker worden verdwijnt stilaan de saamhorigheid, zijn de touwtjes uit de brievenbus verdwenen en vertrouwen we elkaar niet meer. De vervanging van het woord ‘multicultureel’ door ‘inclusief’ kan niet verhullen dat de linkse utopie niet meer is dan wensdromen. Kijk hoe ons land uit elkaar valt. Dat zie je aan de zwarte pietendiscussie, de beeldenstorm, witte en zwarte scholen, etnische segregatie in wijken, partijen als DENK en BIJ1 die bevolkingsgroepen tegen elkaar opzetten. Een reactie bij het volk was onvermijdelijk. Het Nederlandse volk voelt zich bedreigd en ontheemd en Pim Fortuyn, Wilders en Baudet zijn de vertolkers van een natuurlijk verdedigingsmechanisme. Bijgevolg valt de autochtone bevolking ook uit elkaar in kampen: voor of tegen Wilders. Dit is wat er gebeurt in een etnisch verdeeld land: zo zit homo sapiens in elkaar, overal in de wereld. Je kan de klok erop gelijk zetten. Etnische diversiteit leidt altijd tot gedonder als de verhoudingen tussen de etnische groepen veranderen. Als de toestroom van vreemdelingen onveranderd hoog blijft worden - met de bevolkingsexplosie in Afrika in het verschiet - de Nederlanders binnen deze eeuw een minderheid in eigen land en dan moeten onze kinderen maar hopen dat de gekleurde (moslim)meerderheid onze waarden van vrijheid wil tolereren.

Oh grote linkse ironie. Femke Halsema haalt in 2010 doodleuk haar kinderen van een zwarte school. Haar tweeling zat op school met een groot aantal islamitische kinderen. Aanvankelijk ging de toenmalige fractievoorzitter van GroenLinks er prat op dat deze scholen juist goed zijn voor de ontwikkeling van het kind. Nu stelde ze terecht dat kinderen geen sociaal experiment zijn. De ironie wil dat mevrouw Halsema woonachtig is in de Transvaalbuurt, de wijk van Amsterdam-Oost waar de straten vernoemd zijn naar de Boerenstrijders, die met terugwerkende kracht verantwoordelijk werden voor de apartheid. Waarom verzet links Nederland zich zo fanatiek tegen de apartheid in de Transvaal, maar kiest het bewust voor de private apartheid in de Transvaalbuurt? Zie hier de dubbele moraal van de gutmensch: met een opgestoken vingertje anderen veroordelen maar in wezen geen haar beter dan de mensen die ze verachten. Dat noem ik ziek.