De protoculturen voor de hoofdculturen

Rond 2150 volgt de waterman hoofdcultuur op de vissen hoofdcultuur (christendom). Eigenlijk heel opmerkelijk want vissen zit zo voor waterman. In de gewone volgorde van de twaalf sterrenbeelden zit steenbok voor waterman. Dit is de logische volgorde: waterman wil zich bevrijden uit de ketenen van steenbok. Alleen steenbok kan de juiste omstandigheden creëren voor waterman. Maar hoe zou dit straks gaan? Hoe kan waterman een revolutie ontketenen tegen een geloof dat naastenliefde predikt? Dat wordt toveren! Het wordt tijd voor een nieuwe visie.

De oplossing van het probleem ligt in het normale levensverhaal. Astrologen verdelen elk leven in twaalf fases. Elke fase komt overeen met een sterrenbeeld. Ram begint elk levensverhaal met de geboorte. In de tweelingenfase komt de pubertijd. De leeuwfase is de tijd van het bereiken van de volwassenheid en het huwelijk. In de schorpioenfase ben je over de helft en krijg je een midlifecrisis, enzovoort. Het valt hierbij op dat elke fase de juiste omstandigheden schept voor de volgende fase waardoor er een samenhangende levenscyclus ontstaat. Ram kan pas worden geboren nadat vissen de oude cyclus heeft ontbonden. Leeuw kan pas volwassen worden nadat kreeft de identiteit heeft vastgelegd. Schorpioen kan pas een transformatieproces op gang brengen nadat weegschaal een stabiel evenwicht heeft gecreëerd. Steenbok kan pas gaan uitkristalliseren nadat boogschutter zijn expansieve werk heeft gedaan. Waterman kan alleen maar een revolutie ontketenen nadat steenbok vaste maar ook starre structuren heeft aangelegd. Voor elk teken is het voorliggende teken essentieel. Dit is een belangrijke constatering voor de oplossing. Elk leven bewandelt de twaalf fases van de dierenriemtekens: de logische volgorde is van ram naar vissen. Maar hoe verloopt dit levensverhaal voor de culturen op aarde?

Bij de hoofdculturen is er iets vreemds aan de hand omdat de tekens in de tegengestelde cyclus elkaar in het geheel niet logisch opvolgen. Normaal zou een nieuwe cyclus met een ramcultuur moeten beginnen welke wordt gevolgd door een stiercultuur. Wat ram zaait zou dan kunnen stier aarden. Maar in de tegengestelde cyclus komt vissen na ram. Datgene wat ram heeft gezaaid zou vissen meteen alweer oplossen. Nog voordat de andere tekens aan het woord zijn gekomen.

In de tegengestelde cyclus is vissen het eerste teken. Dit is alsof een mensenleven met de vissenfase (66-72 jaar) begint en eindigt met de ramfase (0-6 jaar). U begrijpt dat hier iets heel vreemds aan de hand is. De tegengestelde cyclus is ons volkomen vreemd omdat de tijd achteruit lijkt te lopen. Nogmaals het probleem: hoe verloopt de tegengestelde cyclus van de culturen?

De signalering en oplossing van dit probleem is nog een braakliggend terrein in de astrologie. Met het volgende voorbeeld werk ik naar de oplossing.

Stel dat de jarige Jochem zijn vrienden uitnodigt voor een etentje. Hiervoor moet hij een aantal achtereenvolgende handelingen verrichten. Na zijn idee om mensen uit te nodigen gaat hij boodschappen doen en vervolgens de maaltijd bereiden. Na het eten volgt de handeling tafel afruimen en de onvermijdelijke afwas.

Als nu net als de culturen deze logische volgorde van handelingen tegengesteld loopt kunt u al raden dat er problemen ontstaan. Het leuke etentje zou heel vreemd gaan verlopen. Na de binnenkomst van Jochem’s gasten gaat hij eerst beginnen met de afwas, gevolgd door het eten. Daarna gaat hij koken en inkopen doen. In het onderstaande schema geven de groene pijlen de juiste volgorde aan en de rode pijlen de tegengestelde volgorde.

Logische volgorde van handelingen
	idee	uitnodiging	inkopen	koken	eten	afwassen

Tegengestelde volgorde van handelingen
	afwassen	eten	koken	inkopen	uitnodiging	idee

In de logische volgorde volgen de handelingen elkaar logisch op; koken komt vóór het eten. Je kan stellen dat de handeling koken de noodzakelijke omstandigheden creëert voor de handeling eten. Maar in de tegengestelde cyclus komt de handeling koken pas ná het eten en is er een probleem: er is niets te eten. De tegengestelde volgorde lijkt onmogelijk. De oplossing van het probleem is om extra handelingen toe te voegen. Jochem gaat nog een extra keer koken om te kunnen eten. De volgorde wordt dan: koken als extra handeling t.b.v. eten → eten → koken als hoofdhandeling omdat de jarige Jochem werd gedwongen de tegengestelde cyclus uit te voeren. Hieronder zijn de hoofdhandelingen en de extra handelingen weergegeven.

De hoofdhandelingen (recht) kunnen door de tegengestelde cyclus onmogelijk worden uitgevoerd. De extra cyclus van handelingen (links) lost de problemen op.

De rode pijl geeft de tegengestelde cyclus van handelingen weer (vergelijk: tegengestelde cyclus van hoofdculturen). De toegevoegde cyclus van extra handelingen lost de problemen op. De groene pijlen geven aan dat de extra handelingen de juiste omstandigheden creëren voor de hoofdhandelingen. Met de extra handelingen is in theorie het probleem opgelost.

Op dezelfde manier plaats ik extra culturen vóór de hoofdculturen. Deze noem ik de protoculturen (proto betekent vóór). Er ontstaan dan twee cycli van culturen: de hoofdculturen en de protoculturen. De astrologische tekens van deze extra protoculturen zijn die tekens welke in de normale cyclus vóór het astrologische teken van de hoofdcultuur zou komen. Zo komt de ram protocultuur vóór de stier hoofdcultuur omdat ram in de normale cyclus vóór stier komt. Er is een verschil tussen de hoofd- en protocultuur. Een hoofdcultuur manifesteert zich als één samenhangende cultuur. Een protocultuur uit zich meestal in meerdere culturen met hetzelfde thema.

Alleen de protoculturen kunnen de juiste omstandigheden creëren voor de hoofdculturen omdat de protocultuur het juiste teken voor de hoofdcultuur plaatst. Vissen creëert de juiste omstandigheden voor ram omdat vissen het direct voorgaande teken van ram is in de normale cyclus. Maar ook waterman creëert de juiste omstandigheden voor ram omdat de mannelijke en vrouwelijke tekens elkaar logisch opvolgen. Het mannelijke teken ram volgt zo op een logische manier op vissen en het mannelijke teken waterman.

Op deze manier heeft elk teken twee logische voorgangers welke de juiste omstandigheden voor dat teken creëren. Ram heeft in de normale cyclus dus vissen en waterman als direct logische voorgangers. Alleen vissen en waterman kunnen de juiste omstandigheden creëren voor ram. In de tegengestelde cyclus gaat dit niet goed omdat vissen en waterman hoofdculturen na de ram hoofdcultuur komen. Voor vissen heb ik het probleem al opgelost; de vissen protocultuur staat namelijk vóór ram. Om ook waterman vóór ram te krijgen splits ik de protocultuur in een wortelfase en doelfase.

In het onderste figuur is zichtbaar hoe de doelfase van de vissen protocultuur én de wortelfase van de waterman protoculturen de juiste omstandigheden voor de ram hoofdcultuur creëren. Om dit goed te kunnen doen moeten de wortel- en doelfase hun hoogtepunt hebben bij het begin van de hoofdcultuur. Hierom beginnen ze 1084 jaar (de helft van 2168) eerder dan de hoofdcultuur. Tot zo ver de theorie. Zijn deze protoculturen ook herkenbaar? En waren ze noodzakelijk voor de hoofdculturen?

Rode draad van hoofdculturen

De hoofdculturen volgen elkaar op als een rode draad in de wereldgeschiedenis. Dit is in het bovenstaande figuur met de rode pijlen aangegeven. Zo kwam het christendom (vissen) voort uit het jodendom (ram). Het christendom begon als een joodse sekte. Jezus was een jood. Maar ram komt in de normale cyclus na vissen waardoor het jodendom niet de juiste omstandigheden voor het christendom kon creëren. De Hebreeuwse taal schoot tekort om de volle rijkdom van de verlossing en de eeuwigheidsdimensie van het Evangelie tot uitdrukking te brengen en om de nieuwtestamentische hoop af te grenzen van de Joodse eindtijd verwachting. Niet ram maar waterman is de logische voorganger van vissen: het christendom had een watermancultuur nodig als voorganger. Alleen de ideeën van waterman zijn geschikt voor de bewustwording van vissen. Waterman denkt filosofisch. Hij construeert nieuwe concepten voor de betere toekomst. ‘Het Griekse denken’ duid ik als de doelfase van de waterman protocultuur. Vroege christenen grepen naar het begrippenkader van de Grieken. Vooral de ideeënleer van Plato werd het fundament van de christelijke leer. Zijn model over een hogere geestelijke ideeënwereld die goed en eeuwig is, sloot goed aan bij het christelijke geloof in het eeuwigheidsleven.

Naast waterman heeft vissen ook steenbok nodig. Steenbok bouwt een hiërarchisch systeem met strenge regels. Op deze manier kan steenbok het hoogst haalbare bereiken, de absolute wereldmacht. Maar de prijs hiervoor is lijden. Vissen plaats dit lijden in een goddelijk perspectief. De wortelfase van de steenbok protocultuur uitte zich in het machtige Romeinse Rijk. De Romeinen hebben Christus gekruisigd. Met zijn vele slaven en onderdrukking was het Romeinse Rijk de ideale voedingsbodem voor het vroege christendom. Alleen in het Romeinse Rijk kon het christendom wortel schieten.

Vissen lost de oude cyclus (cultuur) op. Het jodendom had nauwelijks iets tastbaars achtergelaten. Maar de structuren van het Romeinse Rijk kon vissen wel oplossen. In de vroege Middeleeuwen viel het Romeinse Rijk tot chaos. Het Romeinse Rijk en ‘het Griekse denken’ creëerden als de steenbok en waterman protoculturen de juiste omstandigheden voor het christendom.

We zitten in de eindtijd van het christendom. Binnenkort begint de waterman hoofdcultuur. Net als het jodendom als een rode draad op het christendom volgde zal de waterman hoofdcultuur voortkomen uit het christendom. De christelijke deugden zoals barmhartigheid en naastenliefde zullen de sociale waterman inspireren. Maar er ontbreekt iets. Waterman zou straks een revolutie moeten gaan ontketenen tegen het ‘juk’ van het christendom. Een geloof dat nederigheid en mededogen predikt is niet de natuurlijke springplank voor waterman. Er bestaat wel een ander machtig systeem dat onderdrukt: het kapitalisme. Dit is de doelfase van de steenbok protocultuur. Het kapitalisme creëert de ideale omstandigheden voor waterman.

Er is al een kleine groep rebellen die zich wil bevrijden uit het systeem van steenbok. Dit zijn de antiglobalisten. Zij zetten zich af tegen de consumptiemaatschappij. Hun motto is die van waterman: vrijheid, gelijkheid en broederschap. Waterman zal met een revolutie het kapitalisme omverwerpen waarna ieder mens in een communistische heilstaat zich maximaal kan gaan ontplooien. Maar voordat je echt vrij kan zijn moet je eerst steen(bok)rijk zijn en (steenbok)machtig zijn opdat anderen niet de baas over je kunnen gaan spelen. Het postmaterialistische watermantijdperk is alleen mogelijk na de macht van steenbok.

Een tweede voorwaarde voor waterman is dat boogschutter een spoor heeft getrokken door de geschiedenis. De boogschutter protocultuur is al in 1060 n.Chr. begonnen en bereikt haar hoogtepunt rond 2150 n.Chr. De explosieve boogschutter is een tijd van rijkdom. Dit is overal zichtbaar in de overvloed aan energie, voedsel, mensen en grondstoffen. De keerzijde van boogschutter is dat hij (onbedoeld) veel stuk maakt. De roofbouw van moeder aarde, de milieuvervuiling en de massale uitsterfte van planten en dieren zijn de prijs voor de rijkdom. De slimme waterman weet dat dit niet altijd zo door kan gaan. Waterman ziet het einde en maakt een utopisch model voor een betere toekomst met een nieuwe mens.

Een tweede aspect van de boogschutter protocultuur is het religieus fanatisme. Boogschutter heeft het licht gezien en wil anderen hiervan overtuigen. Bij het begin van de boogschutter protocultuur hielden de christenen hun kruistochten. In de 16^e eeuw woedde in Europa bloedige godsdienstoorlogen. Daarna richtte boogschutter zijn aandacht op de missie en zending. De moderne boogschutters zijn de orthodoxe christenen en de moslimextremisten. Op de een of andere manier zullen de ideale christen- en moslimstaat samengaan met ‘de ideale staat’ van waterman.

Ook in het verleden creëerden de protoculturen de juiste omstandigheden voor de hoofdculturen. Met de tweelingen hoofdcultuur begon in Mesopotamië iets wat wij nu beschaving noemen. Dit gebied was ideaal voor de zeer productieve irrigatielandbouw. Met de vele oogsten konden er voor het eerst ook niet-boeren worden gevoed. Er ontstond zo een gelaagde samenleving van boeren, ambachtslieden, priesters en handelaren. Tweelingen leerde hoe je in een sociaal netwerk met elkaar om moest gaan. Maar tweelingen had hiervoor wel de hulp van de ram protocultuur nodig. Mesopotamië was een ongastvrij land met droge woestijnen en moeilijk ontginbare rivierbeddingen. Bij de geringste tegenslag geeft de opportunistische tweelingen het al op. Alleen durfal ram zag een uitdaging in dit land. Ram zoekt weerstanden en wil zijn tanden ergens inzetten. Het was ram die rond 7500 v.Chr. als eerste het lege land van Mesopotamië koloniseerde. Zo lag de ram protocultuur (wie anders) aan de bakermat van onze beschaving.

De stier hoofdcultuur (Egypte) volgde als een rode draad op tweelingen. Het sociale netwerk van tweelingen was essentieel voor de stabiliteit van de Egyptische samenleving. Archeologen vermoeden dan ook dat de cultuur van Mesopotamië zich verspreidde over de Oude Wereld, waaronder Egypte. Maar een sluitend bewijs dat de Egyptisch cultuur uit Mesopotamië stamt is er niet. Tweelingen is dan ook niet de natuurlijke voorganger van stier. Stier kan alleen maar datgene stabiliseren wat ram heeft gezaaid. De doelfase van de ram protocultuur creëerde de juiste omstandigheden voor stier. Net als ram het lege land van Mesopotamië had gekoloniseerd (in de wortelfase) was het opnieuw ram die de kennis van het sociale netwerk van Mesopotamië uitzaaide over de wereld. Eén zaadje kwam in het Nijldal terecht. De ramkolonisten stichtten in de doelfase nieuwe culturen. Deze hebben weinig sporen voor de archeologen achtergelaten.

De ontstaansgeschiedenis van Egypte is in nevelen gehuld. Wellicht kan dit worden verklaard met vissen, de tweede voorganger van stier. Vissen trekt een mistgordijn over (archeologische) theorieën. De wortelfase van de vissen protocultuur was de tijd van de Zondvloed. Veel overleveringen vertellen over rampspoed die over de mensheid kwam. Uiteraard heeft vissen geen bewijzen achtergelaten. Volgens de bijbel werd de mens gestraft voor zijn zonden. Vissen onderwerpt zichzelf en leert door lijden. Zij gelooft dat het ondergaan van het lijden verlichting brengt. Vissen brengt alle tranen van de mensheid terug naar God. Hierdoor kan stier met een schone lei beginnen en weer genieten van het leven. Door de zondvloed van vissen konden de Egyptenaren weer genieten van alles wat de aarde voortbracht.

De zondvloed vergrootte het besef dat de wereld één is. Juist het besef van vissen dat alles met elkaar is verbonden en alles een oorzaak en een gevolg heeft, geeft stier rust en stabiliteit: hét kenmerk van Egypte. Alleen uit de zondvloed van vissen en de kolonisaties van ram kon de Egyptische cultuur opbloeien.

We vervolgen de rode draad van hoofdculturen met de overgang van stier naar ram. De joden (ram) vonden hun ziel in Egypte (stier). Het land van de farao’s is dan ook onlosmakelijk verbonden met het vroege jodendom. Volgens de bijbel verbleven de joden meer dan 400 jaar in Egypte. Maar stier kon niet de juiste omstandigheden scheppen voor ram. Wat bezielde de joden om één God te gaan aanbidden in een land waar de goden vele gezichten hadden. De vissen protocultuur kwam de joden te hulp. Vissen ontbindt de oude cyclus waardoor ram iets nieuws kon beginnen: het geloof in één god.

Waterman is de tweede wortel van ram. Waterman bedenkt abstracte modellen over wat hij om zich heen ziet. Deze zijn vaak revolutionair. De excentrieke waterman is zijn tijd altijd vooruit. Bij het begin van de ram hoofdcultuur liet Abraham de oude goden achter zich en nam hij een volstrekt nieuw godsidee aan. Het was de revolutionaire overgang van het polytheïsme (verering meerdere goden) naar het monotheïsme (verering van één god). De oude godenfamilie was tastbaar en menselijk en ging vaak gepaard met afgoderij, magie en waarzeggerij. Jahweh daarentegen was almachtig en bovennatuurlijk. En het was een abstracte God. Met de tien geboden mochten er geen afbeeldingen van Hem worden gemaakt. De abstracte waterman en de spirituele vissen effenden zo het pad voor ram.

Koppeling tussen de hoofd- en protocultuur

Er is altijd één hoofdcultuur en één protocultuur actief. De ram hoofdcultuur loopt bijvoorbeeld gelijk met de waterman protocultuur. Uit de geschiedenis blijkt dat deze gelijklopende hoofd- en protoculturen paren vormen welke een koppeling met elkaar aangaan. De protocultuur beïnvloedt de gelijklopende hoofdcultuur en de andersom. Het resultaat van deze koppeling is dat de culturen van een cultureel tijdperk zowel invloeden hebben van het astrologische teken van de hoofdcultuur als van de protocultuur.

Deze koppeling is de sleutel voor een dieper inzicht op de hoofdculturen. Want de Egyptische cultuur is veel te mysterieus om alleen met stier te kunnen worden verklaard. Stier is te nuchter, te gewoontjes om een cultuur voort te brengen waar we ondanks de rijke nalatenschap maar geen vat op kunnen krijgen. De koppeling tussen de stier hoofdcultuur en de vissen protocultuur geeft een verklaring. Vissen is het teken van de goddelijke vaagheid. Als laatste teken van de dierenriem wil vissen terugkeren naar god. Vissen trekt lering uit het oude leven en gelooft dat hij het met nog een keer mag proberen. De Egyptenaren verankerden dit geloof van vissen in hun beschaving. Het thema van het leven na de dood heeft altijd een prominente plaats gehad in hun geloofsbeleving. De fascinatie voor de dood beleden ze zoals vissen de dood beschouwd; als de doorgang naar het volgende leven.

De spiritualiteit van de Egyptenaren was een mengeling van stier met visseninvloeden. Stier wil vooral het aardse consolideren. De Egyptenaren geloofden dat het tweede leven een letterlijke voortzetting zou zijn van het aardse leven. Hierom moest het lichaam met de mummificatie gaaf blijven. Ook het graf (de piramide) moest voor eeuwig zijn. Praktisch als stier is, gaven ze de doden zeisen om zelf graan te oogsten, of ze brachten op de wanden van de graftomben oogsttaferelen aan. Het geloof in de reïncarnatie van vissen was in Egypte verbonden met het consolideren van de materie van stier. Met stier en vissen in de tijdgeest moest de mens leren dat de aardse bestendigheid samengaat met de cyclus van leven en dood.

Vissen wordt zich bewust van ruimte en tijd. Intuïtief overziet vissen het grote geheel. De mens werd zich dan ook bewust dat hij op een bolvormige planeet woonde reizend tussen de sterren. Vissen wil zich met het Al verbinden. Dit wereldbewustzijn van vissen legde stier vast in steen. Zo vormen de posities van de piramiden op het plateau van Giza een sterrenkaart van Orion en de Hyaden. De omvang van zes van de zeven piramiden komt bij benadering overeen met de grootte van de sterren. Bovendien weerspiegelt de Nijl opvallende nauwkeurig de melkweg. Stier versteende het kosmische besef van vissen.

In de stier hoofdcultuur waren de volken plaatsgebonden en grotendeels geïsoleerd maar tegelijkertijd had de mens in de vissen protocultuur het bewustzijn dat hij een onderdeel was van een groter kosmisch geheel. Dit legde hij vast door zijn plaats op aarde en in de kosmos vast te leggen in de megalithische monumenten zoals Stonehenge en de Piramiden. Hierin versteende stier de bewegingen van de aarde.

Het paar ram-waterman nam in het cultureel ramtijdperk het roer over van het stier-vissen. Het thema van ram is vechten en het thema van waterman is de ideale staat. In het cultureel ramtijdperk vochten tal van stammen om hun bestaansrecht. De agressie van ram stond op gespannen voet met de tolerantie van waterman. De volken moesten leren hoe je kan vechten voor je ideale staat zonder agressie.

Hét volk van de ram hoofdcultuur waren de Semieten. De eerste nationale staat in de wereld werd gesticht door de Semiet Sargon van Agade. In 2350 v.Chr. stichtte hij de Akkadische staat. Ook na de val van de Akkadische staat in 2159 v.Chr. waren het vooral de Semieten die ‘oefenden’ met de ideale staat. Het Assyrische en het Babylonische Rijk waren berucht om hun geweld. Een gezamenlijke vijand stimuleerde het gemeenschapsgevoel van waterman. Staatsvorming was vooral mogelijk door oorlog. Ook het vernuft van waterman stond bijna volledig in dienst van het oorlog voeren.

Naast het vechten drukte het zwerven van ram een grote stempel op de vroege staatsvorming. Nomaden en migrerende volken waren voortdurend een belangrijke politieke factor voor de vroege staten. De vele migratiegolven in het culturele ramtijdperk luidden bijna altijd een ondergang van een bestaand rijk in. De vreemdelingen brachten vaak oorlog en chaos. Maar vaak ontwikkelde zich uit de vermenging van de bestaande en nieuwe culturen een nieuw bloeiend rijk. De staatsvorming van waterman ging hand in hand met het vechten en zwerven van ram.

In de doelfase van de waterman protocultuur ontwikkelden de Grieken hun ideale staat: de democratie. Bij de Grieken waren oorlog voeren en tolerantie al meer in harmonie met elkaar. Zo maakte de Griek Alexander de Grote bij zijn veroveringen zich nauwelijks schuldig aan de gebruikelijke wreedheden als slachtpartijen, plunderingen en het maken van slaven. Hoewel hij een gevreesd veldheer was, waren zijn belangrijkste wapens een beroep op rede en vertrouwen, waarbij hij het gemeenschappelijke doel voorop stelde. De Grieken gebruikten hun vernuft(waterman) voor filosoferen, de wetenschap en … voor de strijd. Zo bedacht Archimedis veel slim oorlogstuig.

Geïnspireerd door Alexander de Grote zouden de Semieten in de nachtfase van de ram hoofdcultuur eindelijk hun tolerante staten stichten. Dit waren de islamitische kaliefen. Ze waren tolerant tegenover de joden en christenen. Met de islam hadden de vurige Semitische volken eindelijk het broederschap van waterman gevonden (met uitzondering van de joden).

Voor de joden is het vechten voor hun beloofde land een obsessie. Het geeft ze hun identiteit. Mozes wees ze de weg. De Babyloniërs en de Assyriërs deporteerden ze naar vreemde landen. Nadien leefde er in vele joodse harten het verlangen om terug te keren naar Jeruzalem. Altijd leefde er de hoop, was er de utopie, het ideaal om naar het beloofde land terug te keren. En nog steeds strijden de joden en Palestijnen in Israël om hun eigen (ideale) staat.

Stoere ramvolken moesten leren om te vechten voor tolerante staten.

Ook het culturele vissentijdperk kent een moeilijk huwelijk. Want waarom hebben de christenen met hun typische vissenkenmerken zoals naastenliefde, barmhartigheid, nederigheid, opoffering en verlossing er zo'n potje van gemaakt? De oorzaak ligt in de koppeling van vissen met steenbok. Een steenbok wil helemaal niet oplossen in een groter geheel maar wil de hoogste top bereiken; steenbok wil de absolute wereldmacht. Kerk en macht waren dan ook lange tijd met elkaar verweven. Deze vissen-steenbok koppeling resulteerde in de moeizame combinatie van de christelijke deugden en de Europese zucht naar de wereldmaatschappij. Dit verstandshuwelijk is nu goed zichtbaar in de Verenigde Staten. Dit land - waar de helft van de bevolking zich christelijk noemt – is de supermacht van de wereld. De onderdrukking (steenbok) van het kapitalisme (steenbok) gaat er hand in hand met christelijke waarden. Met de vissen-steenbok koppeling in de tijdgeest moet de mens leren om machtsstructuren nederig te gebruiken.

Interieur Sint Pieter; symbool van christelijke macht.

Binnen de astrologie is er weinig belangstelling voor de culturele tijdperken. Dit is te wijten aan de geringe kennis over deze tijdperken. Ik ken welgeteld één (dun) boekje over dit onderwerp. Volgens de huidige stand van zaken wordt de Oud-Egyptische cultuur, de oud-joodse cultuur en het christendom geïdentificeerd als het stier-, ram en vissentijdperk.

In drie artikelen heb ik geprobeerd hierin verandering te brengen. In ‘culturen als een klok’ heb ik het astrologische standaardmodel over de tijdperken beschreven. Ik voegde hieraan toe dat alle volken worden beïnvloed door de astrologische principes en dat de Egyptenaren, joden en christenen als hoofdcultuur het meest zijn beïnvloed. Met deze gedachte is het logisch om niet alleen de joden maar alle Semitische volken te identificeren als de ram hoofdcultuur. Zo krijgen ineens al die belangrijke bijbelvolken zoals de Assyriërs, Babyloniërs, Foeniciërs, Kanaänieten, de Filistijnen een plaats.

In mijn artikel ‘de dag en nacht van culturen’ voegde ik aan het standaardmodel de vier fases toe: opkomst, dag, nacht en assimilatiefase. Deze verklaren hoe een hoofdcultuur zich ontwikkeld; van geboorte, bloei, vrucht en het einde van een cultuur. Met de vier fases wordt duidelijk dat de islam een onderdeel is van de ram hoofdcultuur. Door de toenemende visseninvloed in de ram hoofdcultuur gingen alle Semieten geloven in die ene universele vissengod, Allah. Met de vier fases heb ik ook eindelijk de tweelingen hoofdcultuur geïdentificeerd als Mesopotamië.

Een ander nieuw begrip is de rode draad van hoofdculturen. Zo was het sociale netwerk van tweelingen was onontbeerlijk voor Egypte. En het jodendom kwam weer voort uit Egypte. Jozef was zelfs de onderkoning van Egypte! Uit het joden kwam het christendom. Jezus was een jood. Maar de tegengestelde cyclus van hoofdculturen maakt de protoculturen in theorie noodzakelijk. Want hoe kan waterman straks een revolutie ontketenen uit het christendom? Waterman kan niet zonder steenbok en boogschutter als voorgangers! Met de protoculturen zoals het Romeinse Rijk, het Griekse denken, het religieus fanatisme valt de geschiedenis als een puzzel in elkaar. De protoculturen moesten en moeten er zijn voor de hoofdculturen. Met het huwelijk tussen de stier hoofdcultuur en de vissen protocultuur wordt eindelijk begrijpelijk waarom de Egyptenaren zo geobsedeerd waren met de dood. Ook die obsessie van de joden met het beloofde land - hun ideale staat Palestina – is nu verklaarbaar met de watermaninvloed in de ram hoofdcultuur. En die eeuwige vraag waarom macht en het christendom synoniem aan elkaar zijn geworden is nu beantwoord met de koppeling van steenbok met vissen.

Tot slot hoop ik dat mijn ideeën prikkelen tot een discussie over de culturele tijdperken.

Jeroen Visbeek, maart 2004