Eindtijd van het christendom

Veel mensen in de newage-beweging zijn opgetogen over het 2000-jarige Watermantijdperk – of in het Engels Age of Aquarius – dat volgens sommigen rond 1967 zou zijn begonnen. De newage-aanhangers verwachten dat het nieuwe tijdperk aanvangt met een bewustzijnssprong, paradigmaverschuiving gevolgd door een gouden tijdperk. We zouden aan de dageraad staan van een vreedzame en rechtvaardige wereld waarin de Nieuwe Mens zich maximaal zal gaan ontplooien. Het bereiken van de hemel op aarde alleen nog een kwestie van tijd.

De dagelijkse realiteit doet iets anders vermoeden; de kloof tussen arm en rijk wordt nog steeds groter, de roofbouw van onze planeet lijkt niet te stoppen, het drugsgebruik is onuitroeibaar en de oorlog tegen het terrorisme is olie op het vuur voor het religieus fundamentalisme. De menselijke soort is een biologische plaag voor moeder aarde. Elke plaag eindigt met een catastrofe. De hemelpoort is duidelijk nog gesloten. Sommige hebben het begin van de new age al verschoven naar 2012. Ik concludeer dat wij leven in de eindtijd van Vissentijdperk.

Hoe komen sommige astrologen er bij dat in 1967 het Watermantijdperk is begonnen? Waar baseren zij zich op? Om te weten in welke tijd we leven gebruiken we de klok en kalender. De tijdsbepaling bevat drie componenten: dagritme, jaarritme en de precessie. Het dagritme leggen we vast met de gewone klok met de twee keer twaalf uren, het jaarritme registreren we met de zonnekalender met de twaalf maanden, en voor het vastleggen van de precessiebeweging (met zijn beschavingen) gebruik ik de precessiekalender.

Bij de precessiekalender wordt net als bij de dag en het jaar een onderverdeling gebruikt met twaalftallen. Eén precessieomwenteling van 26.000 jaar bestaat uit twaalf tijdperken. Elk cultureel tijdperk uit zich in een beschaving. Door de traagheid van de tijdperken (25.770/12= ca. 2148 jaar) worden ze moeilijk opgemerkt. Ze duren simpelweg te lang om er stil bij te staan. Net als een eendagsvlieg zich niet zal bekommeren of hij nou in juni of in juli leeft. Maar astrologen kunnen er wel wat mee. Zij zouden tegen de eendagsvlieg kunnen zeggen dat juni een ander karakter heeft dan juli. En tegen ons zeggen ze dat elke 2000-jarige ‘maand’ de sfeer van de tijd anders is. Maar was in 1967 het culturele Watermantijdperk begonnen? Loopt bij iedere astroloog zijn kalender wel op tijd?

Meer over de precessie

Elk uurwerk moet gelijk worden gezet en gelijk blijven lopen. Tegenwoordig is dit voor de klok en kalender geen probleem meer. De duur van de dag en het jaar is met vele cijfers achter de komma bekend. Ook het gelijkzetten is makkelijk. Als de zon op haar hoogste punt aan de hemel staat is het precies twaalf uur zonnetijd. En het begin van een nieuw kalenderjaar is exact vast te stellen met het begin van de lente rond 21 maart, wanneer de zon precies boven de evenaar staat. Bij de precessiekalender daarentegen ontbreken zulke astronomische ijkpunten. Het ijken van de precessiekalender kent drie problemen.

Het gelijkzetten is het eerste probleem. Er is namelijk geen vast ijkpunt - zoals de hoogste stand van de zon - aan de sterrenhemel. Deze bestaat wel op de korte termijn (de poolster staat bijvoorbeeld altijd precies boven de Noordpool) maar in de loop van duizenden jaren bewegen door de precessie alle sterren en dus ook de poolster aan de hemel. Er is dus geen beginpunt in de sterrenhemel aan te wijzen. De jaartelling zou dan ook net zo goed in 753 v.Chr. met de stichting van Rome of in 1789 met de Franse Revolutie kunnen beginnen. Christenen beschouwden de geboorte van Christus als een mijlpaal (ijkpunt) in de geschiedenis van de mensheid. De meeste astrologen denken er ook zo over: met de geboorte van Christus begon er een nieuwe 26.000-jarige precessieomwenteling met het Vissentijdperk.

Een ander probleem is de snelheid van de precessie. Deze hangt af van de steeds wisselende aantrekkingskrachten van de Zon, de Maan en de planeten. Hierdoor wordt de snelheid soms afgeremd en soms versneld. De astronoom J. Laskar heeft berekeningen over de tijdsduur van de precessie uitgevoerd (in Astronomy and Astrophysics uit 1986). Volgens zijn berekeningen varieert de periode van de precessie tussen de 25.657 en 26.367 jaar. Gemiddeld is dit 25.859 jaren met een maximale afwijking van 355 jaar of 1,4 procent.

Het laatste probleem is de verdeling van de twaalf sterrenbeelden. Deze zijn namelijk niet netjes verdeeld in twaalf segmenten van 30 graden. Sommige sterrenbeelden zijn breder en sommige zijn smaller. Hiermee is de wijzerplaat van de precessiekalender onnauwkeurig.

Concluderend heeft de precessiekalender geen onbetwist beginpunt, loopt de tijd onregelmatig en is de wijzerplaat onnauwkeurig. Het is alsof je moet zeggen hoe laat het is met het gegeven dat je het begin van de dag alleen maar kan vaststellen met het kraaien van de haan, dat je weet dat de dag tussen de 23 en 25 uur duurt en dat de uren ongelijkmatig over de dag zijn verdeelt.

Laat ik beginnen met het oplossen van het laatste probleem. De ongelijke verdeling van de sterrenbeelden is alleen problematisch voor mensen die geloven dat de sterrenbeelden ons letterlijk beïnvloeden. Dit is een dwaling. De dierenriem is slechts een hulpmiddel om de tijd vast te stellen. Het zijn niet de sterrenbeelden die ons beïnvloeden maar het is de beweging van planeet Aarde door tijd en ruimte die ons beïnvloedt. De tijd heeft een bepaalde kwaliteit welke met de twaalf dierenriemtekens wordt uitgedrukt. In plaats van de onnauwkeurige verdeling van de sterrenbeelden gebruik ik een netjes verdeelde wijzerplaat met twaalf gelijke segmenten. Bij de berekening van een horoscoop doen astrologen dit ook.

Het tweede probleem is de variërende snelheid. Ik ga uit van de huidige snelheid van 25.772 jaar. Omdat de snelheid varieert heeft de kalender wel kleine afwijkingen (in de orde van nul tot twee procent).

Nu moeten we het beginpunt nog vaststellen. Wanneer beginnen de tijdperken? Dit kan het beste worden bepaald aan de hand gebeurtenissen in de geschiedenis (zoals het kraaien van de haan het begin van de dag aangeeft). Astrologen nemen aan dat het Vissentijdperk rond de geboorte van Christus begon. Maar wanneer was dit precies? Als het Vissentijdperk rond het jaar nul begon leven we nu aan het einde ervan en omdat één tijdperk momenteel 2148 jaar duurt zou in het jaar 2148 het Watermantijdperk moeten beginnen en leven we nu aan het einde van het Vissentijdperk.

Het beginpunt van het Vissentijdperk (christendom) ga ik nog preciezer vaststellen. Om je horloge precies gelijk te zetten moet je niet naar de urenwijzer kijken maar naar de minutenwijzer. Ik ga hetzelfde doen door het Vissentijdperk op te delen in twaalven kleinere tijdperken. Ik krijg zo twaalf historische tijdperken welke elk 179 jaar duren (2148/12=179). We leven nu in het historische Vissentijdperk (vergelijk minuten) in het culturele Vissentijdperk (vergelijk uren).

Als het culturele Vissentijdperk in het jaar nul is begonnen is het historische Vissentijdperk in 1969 begonnen (11 x 179 = 1969). Kunnen we dit feit terugvinden in de geschiedenis? Kraaide de haan in 1969? Vissen is het teken van het gevoel, de spiritualiteit, droom, roes, verslavingen, normloosheid, verlichting en verlossing, vervaging van grenzen, individualisme, holisme (globalisering), de virtuele wereld en bewustwording. Het begin van het historische Vissentijdperk is de flower power en de seksuele revolutie, waarmee de postmoderne tijd begon. Met wat finetunen stel ik dat het historische Vissentijdperk in 1960 is begonnen. 1969 moet 1960 zijn. Dit is een eerste ijkpunt.

Als in 1960 het historische Vissentijdperk begon moet het culturele Vissentijdperk 1969 jaar eerder zijn begonnen. We komen dan uit in het jaar 9 voor Christus, maar omdat het jaar nul niet bestaat moet dit 10 voor Christus zijn. Dit jaartal komt redelijk goed overeen met het andere ijkpunt: de geboorte van Christus. Volgens geschiedschrijvers is Christus tussen het jaar 5 en 3 vóór Christus geboren.

Maar bij deze berekening heb ik nog geen rekenen gehouden met de veranderende snelheid van de precessie. Deze snelheid is nu 25.772 jaar en in het jaar 0 was de precessiesnelheid 25.946 jaar. Rond het jaar 1000 was de snelheid ongeveer 25.846 jaar. (Door een lineaire benadering bevatten deze getallen een foutmarge van maximaal 6 jaar in vergelijking met de volledige methode, voor jaren tussen -2000 en +3000). Met deze cijfers moeten we voor de tijdsduur van het culturele Vissentijdperk 2155 jaar aanhouden, en dan komt het begin van dit tijdperk op 16 voor Christus.

Het begin van de volprezen new age is mijns inziens het laatste historische Vissentijdperk binnen het christendom. De newage-beweging heeft dan ook vooral veel Vissenkenmerken zoals grenzeloosheid, vredelievend, drugs, holisme, droomachtige irrationele verbanden, oplossen van identiteit.

In de opgestelde precessiekalender komen de karakters van de twaalf historische tijdperken goed overeen met het verloop van de geschiedenis. De twaalf historische tijdperken geven de trends aan de Europese geschiedenis: de mannelijke tijdperken (witte vlakken in bovenstaand schema) zijn een tijd van vooruitgang en de vrouwelijke tijdperken (zwarte vlakken) zijn een tijd van verwerking. Het verhaal van het christendom ontvouwt zich volgens de cyclus van de dierenriemtekens.

Het culturele Vissentijdperk (christendom) begon met het historische Ramtijdperk met de geboorte van Jezus Christus. Ram ontsteekt de goddelijke vonk. Hij zoekt weerstanden en gaat de confrontatie aan. De eerste christenen vochten voor hun geloof. In Stier ging het christendom aarden. Christenen moesten zich verdedigen tegen de heersende heidense godsdiensten in het Romeinse Rijk. Omdat Stier sterk is en niet van halverwege van gedachten verandert hield het christendom ondanks verdrukking stand.

In Tweelingen kwam de pubertijd of inprentingstijd van het christendom. De geloofsleer van kerkvader Augustinus werd aangenomen als de officiële kerkleer. De interactieve Tweelingen brengt een kruisbestuiving tot stand. De Grote Volksverhuizingen brachten christenen in contact met barbaren. Germanen hoorden van het verhaal van Christus en de christenen namen heidense gebruiken over zoals de kerstboom en paaseieren. De flexibele Tweelingen staat in tegenstelling tot Stier open voor veranderingen. Onverwacht bekeerde keizer Constantijn zich tot het christendom. Met de keizerlijke zege groeide het christendom snel. De gespleten Tweelingen zorgde ook voor de eerste afsplitsing: de orthodoxe kerk ging een andere weg dan de Roomse.

In Kreeft brak er een moeilijke tijd aan. Het West-Romeinse Rijk verviel tot chaos en de islamieten bedreigden Europa. Met de angst en onzekerheid werd de identiteit belangrijk. Waar hoor je bij, wie ben je? Islamiet, Jood of christen? Kreeft bakent je familie en je identiteit af. De moslims beproefden de christenen in hun oprechtheid van hun geloof in Jezus Christus. Er ontstond een ´wij zijn christen´-gevoel. Kreeft bezielde Europa. Ierse monniken bekeerden heidenen massaal tot het christendom. De Europese volkeren verbonden zich tot één christelijke familie.

Koning Leeuw liet de christelijke familie voor het eerst stralen. Het was keizer Karel de Grote die het eerste christelijke rijk in Europa stichtte met wezenlijke macht. Als koning van Europa creëerde hij eenheid. Je was nu niet meer een stamlid van de Franken, Friezen of Goten maar je was op de eerste plaats christen. Leeuw is de tijd het huwelijk; Kerk en staat verbonden zich nu met elkaar. De dominante Leeuw bekeerde de laatste heidenen (goedschiks of kwaadschiks) en stopte de islamitische expansie.

De onderzoekende Maagd versnippert de eenheid van Leeuw. Het rijk van Karel de Grote verbrokkelde in honderden vorstendommetjes. Omdat het centrale gezag van Leeuw was weggevallen waren de christenen een gemakkelijk doelwit voor de Noormannen. In Maagd was de bloeitijd van het feodalisme. Boeren ploeterden als horige op het land en de kloosters waren een soort modelboerderijen. De kritische Maagd perfectioneert de maatschappelijke details. De zelfstandige domeinen werden verbeterd tot goed draaiende machines. Door hervormingen in de landbouw werd de voedselvoorziening aanzienlijk beter.

Door de werkijver van Maagd kon Weegschaal de vruchten plukken. In Weegschaal was dé bloeitijd van het middeleeuwse christendom. Binnen Europa was er machtsevenwicht, welvaart en vrede. Het tij was nu gekeerd. Ditmaal gingen de christenen in de aanval. De spanningen ontlaadden zich buiten Europa. Weegschaal legt contact met de ander: de Jood of islamiet. De kruisvaarders heroverden het Heilige Land en de Reconquista van Spanje kreeg een nieuwe impuls. Miljoenen christenen gingen nu op bedevaart. Door de nieuwe contacten waren er wel vraagstukken gerezen. Want die ander verschafte West-Europa kostbare informatie over de wetenschap en de Griekse filosofen Plato en Aristoteles.

Hierdoor raakt Schorpioen in een crisis. Die wijsheid van de Oude Grieken kun je niet zomaar onder tafel vegen! Wat betekent christen-zijn? Wat wil je? Schorpioen voelt dat het culturele Vissentijdperk over de helft is. Waterman klopte aan de deur. De instelling van de inquisitie (kerkelijke rechtbank) laat duidelijk zien dat de krachten van het Vissenprincipe begonnen af te nemen. Het geloof was niet meer iets vanzelfsprekends maar moest met de rechtbank worden afgedwongen. In deze tijd lag Europa met zichzelf overhoop. Het pauselijk schisma ondermijnde het gezag van de paus. De Honderdjarige Oorlog bracht een bloedbad bij de Franse adel en de Grote Pestepidemie vernietigde een derde van de Europese bevolking. Schorpioen vernietigt de overbodige ballast en richt zich op het levensvatbare. Maar het was niet alleen kommer en kwel. Schorpioen zoekt de parel in de modder. Uiteindelijk hervindt schorpioen zichzelf en verrijst zij als de feniks uit haar eigen as; groter, mooier en sterker.

Boogschutter liet de parel stralen. Na de crisis kwam de wedergeboorte van het christendom. Christelijk Europa zag het licht. Boogschutter verbreekt het huwelijk van Leeuw wat leidde tot een scheiding tussen de paus en keizer. Ook de Kerk viel uiteen met de Reformatie wat leidde tot de Godsdienstoorlogen. Europa viel uiteen in de nationale staten. Boogschutter combineerde de ontdekking van Schorpioen (de vernuftige vrije mens van Waterman) met het christelijke Vissengeloof. Aan de ene kant zie je het vrije individu opstaan in het Humanisme maar aan de andere kant bleef het overgrote deel van Europa toch wel heel middeleeuws. Zo onderzochten filosofen en wetenschappers de natuur maar ze bleven geloven in God. De monniken die eeuwenlang eenzaam naar verlichting en verlossing zochten in hun kloosters gingen in Boogschutter de wereld in om het woord van Christus te verkondigen. Het doel was helder: alle mensen moesten worden bekeerd om te worden verlost. Dit was de tijd van de ontdekkingsreizen. Boogschutter liet het christendom expanderen over de wereld.

Iets wat ongebreideld groeit heeft op een gegeven moment structuur nodig. De nuchtere Steenbok kwam de begeesterde Boogschutter te hulp. In Holland werd bijvoorbeeld de voc opgericht, de eerste naamloze vennootschap en multinational. De energie van Boogschutter ging zich uitkristalliseren. Het christendom bereikte in Steenbok zijn meest plechtstatige vorm zoals in de barok en de klassieke muziek. Steenbok stelt regels op welke zij boven de mens stelt. De maatschappij werd opgebouwd uit rangen en standen. Onderaan stonden de slaven. Het koude calvinisme bracht orde en tucht. Met deze houding werd Europa machtig. De ambitieuze Steenbok wil het hoogst haalbare bereiken: de absolute macht. De koningen hadden de absolute macht over hun land en de wereld. Het gezag van de koning kwam direct van God. De conservatieve Steenbok houdt nog vast aan het (middeleeuwse) verleden. Maar de begeestering van Boogschutter was weg.

De Franse revolutie in 1789 markeerde het begin van het historische Watermantijdperk: de Moderne Tijd. De rebelse Waterman wil vrijheid, gelijkheid en broederschap. De mondige Franse burgers doodden hun koning. Weg met de rangen en standen van Steenbok. Waterman breekt met het verleden en richt zich op de toekomst: in dit geval het culturele Watermantijdperk dat rond 2140 n.C. zal beginnen. Waterman gelooft in de mens zelf, want die kan wat. Nietzsche verklaarde dat God dood was. Dit was de echte breuk met de Middeleeuwen. De kerken liepen leeg. God was niet meer nodig. Alles kon met de logica en het verstand worden verklaard. Er was een groot geloof in de vooruitgang. De Industriële Revolutie en de voortschrijdende wetenschap en techniek zorgden voor een omwenteling in het gewone leven. Waterman zoekt naar groepen van gelijkgestemden. Wat een groep bindt is een utopie. Ideologieën zoals het socialisme, liberalisme, nationalisme, anarchisme en feminisme kwamen in het historische Watermantijdperk gewelddadig in botsing. Het ideaal van Waterman is het idee van de communistische heilstaat waarin alle broeders gelijk aan elkaar zijn. Het communistische experiment in Rusland mislukte omdat de tijd er nog niet rijp voor was. Want voordat het culturele Watermantijdperk in 2140 zal beginnen moet Vissen eerst het culturele Vissentijdperk oplossen. Sinds 196o zitten we in de finale van het christendom: de Postmoderne Tijd. Omdat we hier middenin zitten zal ik het uitgebreider beschrijven.

Bij Vissen wordt alles wat helder was vaag. In het postmodernisme is er niet één waarheid, één ideologie, niet één zaligmakende stijl, niet één vorm van kunst, niet één interpretatie, maar zijn er vele waarheden, vele antwoorden, die alle naast elkaar kunnen en mogen bestaan. Relativering, ironische twijfel, het spel met de verschillende mogelijkheden zijn de kenmerken van het postmodernisme. Vissen gedraagt zich als een kameleon wat betreft zijn geloof en standpunten. De postmoderne mens keurt niks af omdat hij in alles positieve en negatieve dingen ziet. ‘Elk voordeel heeft zijn nadeel’. Hierdoor krijgt de postmoderne mens vaak iets dubbelzinnigs. Voor hem bestaat er zoiets als het minst slechte uit twee kwaden kiezen.

Vissen creëert zijn droomwereld met collages van ideeën; een basis van liberalisme, een snufje Marxisme erdoor, nog wat zenboeddhisme en klaar. En als het niet meer bevalt verandert Vissen net zo makkelijk weer de ingrediënten. Het moet vooral goed voelen. De zwevende (Vissen) kiezer die zich laat beïnvloeden door de onderbuikgevoelens is hier een goed voorbeeld van.

Postmoderne filosofen hebben het over het einde van de geschiedenis. Zij verwachten geen nieuwe ideeën (Waterman); we leven in een retrotijd waarin alles terugkomt. Vissen kijkt als laatste teken terug op de cyclus die bijna voorbij is. In het historische Vissentijdperk gaan we tweeduizend jaar christendom opnieuw herbeleven. Niet letterlijk, maar op de Vissenmanier: als een droom.

Het beeld (Vissen) - de taal van de droom - heeft gewonnen van het woord (Waterman). Bedrijven en mensen zijn tegenwoordig vooral bezig met het zorgvuldig bouwen aan hun imago. Alles draait om de beeldvorming. Veel mensen ontvluchten de realiteit en leven in hun eigen virtuele wereld zoals die van de televisie, computerspelletjes, film en cyberspace. En zo zien we virtueel tweeduizend jaar christendom aan ons voorbijtrekken.

Een droom kent geen grenzen. De Europese landsgrenzen waar twee wereldoorlogen om zijn gevochten lossen langzaam op. Ook de grenzen tussen man en vrouw, mens en dier, mens en machine vervagen. Vissen kan ook geen lijn trekken tussen privé en openbaar. Steeds meer geven mensen zich letterlijk helemaal bloot in de media. Alle normen verwelken met de grenzeloze Vissen. Hij ziet alles door de vingers.

Vissen kan moeilijk onderscheid maken tussen de droomwereld en de echte wereld. Wat is de echte wereld eigenlijk? Alles lijkt nep. De hele wereld verandert in één groot Disneyland. Ons voedsel komt uit fabrieken, ouderdom wordt gemaskeerd met een facelift en de natuur wordt tegenwoordig bedacht en aangelegd. Vissen weet niet meer wat echt is en is nogal vatbaar voor complottheorieën.

De vlucht in de droomwereld leidt tot vervreemding. Waar is je thuis? Wie ben je überhaupt? Nederlander, christen, Europeaan? De komst van grote aantallen asielzoekers en illegalen versterkt het gevoel van vervreemding. Bij de holistische Vissen gaat het om grotere geheel. Steeds meer worden we met de globalisering bewust dat we wereldburger zijn.

Het historische Vissentijdperk begon met de flower power. Een nieuwe generatie ontdekte de beginselen van het christendom: de kracht van de naastenliefde. Nieuwe verkondigers van de boodschap van Jezus Christus stonden op. Martin Luther King en Desmond Tutu groeiden uit tot symbolen van christelijke moed en waardigheid. Met een dubbele Vissen in de tijdgeest prediken de Europese politici na twee wereldoorlogen de vrede (Vissen). Moderne militairen ‘vechten’ vaak in vredesoperaties, waarbij dit soms een eufemisme is voor oorlog. Vissen vecht in het geheim tegen verborgen vijanden: overal en nergens. De agressie vindt zijn weg zinloos geweld, criminaliteit, de oorlog tegen drugs, de oorlog om water en de cyberoorlog. Typische Vissenaspecten in de oorlog zijn zelfopoffering en (onschuldige) slachtoffers.

Aan het eind van het historische Watermantijdperk (rond 1960) lag de heilstaat (Waterman) in het Westen in het verschiet. Er was democratie, vrede, welvaart en vrijheid. Wat ging er mis? Waarom gaan jongeren aan de drugs? Wat is de verleiding van seksuele uitspattingen en criminaliteit? We zijn zo ontzettend rijk en toch niet tevreden!

Vissen moet als laatste teken de cyclus afsluiten. Veel mensen lijken doelloos te leven. Zonder het anker van Kerk en ideologie raken veel mensen op drift in een wereld van het kwaad. De meelevende Vissen laat zich makkelijk verleiden in de geneugten van seks, drugs en rock-’n-roll. Je kunt maar beter prettig ten onder gaan. Pleziertjes najagen, hedonisme en egoïsme nemen epidemische vormen aan.

De Apocalyps lijkt nabij. Steeds waarschuwen doemdenkers voor het naderde onheil. Economen wijzen op de vergrijzing in de rijke landen en ongebreidelde bevolkingsgroei in de arme landen, de biodiversiteit staat onder druk en de oceanen zitten vol plastic. Er heerst een gevoel dat de wereld spoedig ten onder zal gaan. Het gevaar komt van de oceanen; het element van Vissen. Volgens klimaatgoeroes zal door het broeikaseffect het wassende water de mensheid verzwelgen. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Vissen moet onderzoeken wat tweeduizend jaar christendom heeft opgeleverd en wat we ervan kunnen leren. Als je terugkijkt naar de geschiedenis komt al snel een gevoel van schuld (Vissen). De Kerk heeft hier altijd sterk op gewezen. Door de zonde van Adam en Eva wordt de mens zondig geboren. Alleen het geloof in Christus kan de zondige mens redden. De postmoderne maatschappij is doordrenkt met schuldbesef. De westerse mens is schuldig aan de kruistochten, slavenhandel, milieuvervuiling, armoede en honger, imperialisme, fascisme en de Holocaust. De katholieke Kerk heeft in het jubeljaar 2000 met het 'Mea Culpa' (mijn schuld) haar schuld bekend over al haar vroegere wandaden zoals de Jodenvervolging, heksverbrandingen en inquisitiepraktijken. De economie draait tegenwoordig steeds meer op het aangaan van schulden. Vissen heeft spijt van wat zijn voorgangers hebben aangericht en we moeten hiermee in het reine komen. De enige manier om dit te doen is het bekennen van schuld, boetedoening en het geven van naastenliefde.

De dualistische Vissen moet zich bewust van de verbondenheid tussen goed en kwaad.

Vissen heeft ook een verlichte kant met een nieuw religieus besef in de newagebeweging. De newage is een religie zonder kerk. In Vissen gaan de nieuwe spirituele mens het christendom inpassen in de wereld. Het Westerse denken (lees christelijk) combineert men met oosterse religies en natuurgodsdiensten. De holistische Vissen legt gevoelsmatige verbanden. Het gaat niet meer om het instituut Kerk maar om het goede (lees Jezus) in jezelf te vinden en er naar te leven.

Steeds meer mensen gaan op zoek naar zichzelf en hun rol in de wereld. De nieuwe spirituele mens is zich bewust dat hij een onderdeel is van een groter geheel. Alles wat je denkt, doet en zegt heeft invloed op de wereld en de wereld op jou. Al je zielroerselen krijg je als een boemerang terug. Is het niet in dit leven dan is het wel in het volgende leven. De Vissen die zich hier bewust van is predikt mededogen en de naastenliefde. Immers, wie liefde zaait zal liefde oogsten.

Maar voor je je bewust kan worden van je rol in de wereld moet je eerst bewust worden van het goed en het kwaad in jezelf. Wie ben je? Wat zijn je goede en wat zijn je slechte eigenschappen? Wat zijn je angsten, schulden, drijfveren, doelen? En hoe sta je in de wereld? Wat is jouw invloed en hoe beïnvloedt de wereld jou? Dit onderzoek kan je alleen in je eentje doen. Het aantal alleenstaanden en de toenemende eenzaamheid zijn tekens van de tijd. In de Vissentijd moet de mens zich eenzaam bewust worden van het resultaat van tweeduizend jaar christendom. De thema’s zijn zonde en schuld, antisemitisme, onderdrukking, naastenliefde, barmhartigheid en de zoektocht naar verlossing. Door dit opnieuw her te beleven als een droom moeten we er lering uit te trekken om het daarna terug te geven aan God.

En als Vissen in 2140 klaar is zal de haan kraaien voor het Watermantijdperk.

Jeroen Visbeek, december 2019